przedstawiono szereg ulepszeń technologicznych w projektowaniu i budowie detektora rozpraszania światła. Doprowadziły one do poprawy granic wykrywalności o więcej niż rząd wielkości. W ten sposób detektor stał się nieco bardziej czuły niż detektor współczynnika załamania światła, gdy ten ostatni jest używany w optymalnych warunkach środowiskowych. Granice wykrywalności wynoszą około 1 ppm w eluencie na wylocie kolumny, ale detektor pozostaje bardzo niewrażliwy na zmiany w środowisku fizycznym: nie ma tła ani dryfu wyjściowego, nawet w elucji gradientowej, co potwierdzają chromatogramy uzyskane dla złożonych próbek tłuszczu maślanego i oleju z wątroby dorsza.
hałas obserwowany przy obecnym sprzęcie nadal wynika głównie z fotopowielacza, ale w niektórych przypadkach zaobserwowano udział ze względu na nielotną zawartość użytego rozpuszczalnika. Zależy to od partii rozpuszczalnika i może być do pewnego stopnia zmniejszona przez destylację i filtrację rozpuszczalników przed użyciem.
reakcja detektora na jednostkę masy próbki jest prawie stała, przynajmniej dla związków należących do danej grupy chemicznej, które kondensują jako ciecze, ale nie jest liniowa. Pokazano, w jaki sposób można łatwo osiągnąć obsługę danych do analizy ilościowej. Przedstawiono szereg analiz przeprowadzonych za pomocą detektora.